Αρχαία Αττική διάλεκτος

Πόθεν άρξομαι

Πόθεν άρξομαι…

Δόκησιν λέγω και θυμόν πετάννυμι,

έχω γεγωνείν γεγωνία τη φωνή

και όμνημι πάντας άρδην τους θεούς,

Ελλάδα γλώσσαν ήιμι ως ιερά δόσις.

Πόθεν άρξομαι...

άφθιτον πύρ το εξ εαυτού βλεπόμενον

και αρόσιμος γύα.

Κατά χθονός όμματα πήγνυμι εξ’ εσχάτων εις έσχατα

και άγαμαι τοις έργοις τινός άχρι της σήμερον ημέρας

καθάπερ προείρετο.

Πανταχή προσδέκομαι

και πανήγυρις εστί οφθαλμών…

Δήμος ονείρων

κλέος ευρύ

ο καρπός φρενών

ο επιών καρπός

η Ελλάς.

Πόθεν άρξομαι…

Ουδέν ειμί ένθεος προς αρετήν, ουδέν ενύπνιο ορώ

ουδέν επιγιγνώσκω ου μην αλλά,

εξάπτω τι εκ τινός

επιτήθιμι τινί κήτι φιλώ

η θέμις εστί.

Πεπρωμένον εστί…

Μία εστί νύν και αεί  η γλώσσα θεού τε και αγγέλων.

Η Ελληνική.

…..μετάφραση….

Από πού ν’ αρχίσω

Από πού ν’ αρχίσω.

Εκφράζω δοξασία και ανοίγω την καρδιά μου,

μπορώ να πω με δυνατή φωνή

και ορκίζομαι σε όλους μαζί τους θεούς,

μιλώ την Ελληνική γλώσσα σαν δώρο θεού.

Από πού ν’ αρχίσω.

Αθάνατη φωτιά το αυταπόδεικτο

και καρποφόρος μήτρα.

Καρφώνω τα μάτια στη γη απ’ άκρου εις άκρο

κι ευχαριστιέμαι με τα έργα κάποιου μέχρι σήμερα

όπως ακριβώς είχε προκαθοριστεί.

Βλέπω προς κάθε μέρος

και είναι απόλαυση των ματιών…

Η γη των ονείρων

η μεγάλη δόξα

η σοφία

το μέλλον

η Ελλάδα.

Από πού ν’ αρχίσω.

Δεν κατέχομαι απ’ το θείο, δεν ονειρεύομαι

δεν επινοώ τίποτε αλλά όμως,

δίνω κάτι απ’ το κάτι

θέτω τέλος σε κάτι με όλη μου την καρδιά

όπως είναι δίκαιο.

Είναι γραφτό…

Μία είναι και θα είναι η γλώσσα του θεού και των αγγέλων.

Η Ελληνική.

Κυριάκος Κυτούδης. Από την ποιητική συλλογή: «Ίτε παίδες Ελλήνων»