Θεσσαλικό ιδίωμα

Του πέταγμα απ’ τ’ς αητοί

Κυριάκος Κυτούδης

Νταλάκιασαν απού νιρό οι αητοί απάν απ’ τ’ Βίγλις

κι δεν μπιρέρσαν τα φιγγάρια ντιπ πια να τ’ς θουρούν

τα σύννεφα μι του ιράνιου συμφώνσαν για τ’ βρουχή,

τηρούσαν οι τζαμπαναρέοι, νο ζαβλακουμέν’

κι ζαγκανούσαν τ’ς γκλείτσις τ’ς, για να γκριμίσν’ τ’ς αητοί.

Κανιάφρα, μπιζέρσαν απ’ του τίναγμα, κουράσκαν’

κι πήραν τουν κατήφουρου σιμά απου τ’ς γκουρτσιές

κι σιλουιένταν για τ’ς αητοί, μαζί κι τ’ς γκαλιαμάνις,

κι έβγαναν απ’ τα πθάρια τ’ς φτιρά απ’ τα προυψές

μάζιβαν απ’ τ’ αετόπουλα, ντα γίνουνταν πια μάνις.

Δεν ήταν ψουμουτύρ’ οι Βίγλις για τ’ς τζαμπαναρέοι

κι ας γκιζιρνούσαν όλη μέρα χαλεύουντας φτιρά

ζήλιβαν γλέπ’ς του πέταγμα απ’ δεν έφταναν αυτοί,

έφτιαχναν είνουρα απ’ είχαν, αητούς στα χειμαδιά

κι κόμα – κόμα, μουλουγάν του πέταγμα απ’ τ’ς αητοί.