Βυζαντινή γραμματεία

Ρόδον το αμάραντον

Κυριάκος Κυτούδης

Ωσεί άνθος του αγρού κι ωσεί λευκή περιστερά

έπραξε τόπον ρόδον το αμάραντον

αι γενεαί πάσαι, δοξάζουσι την αληθείαν εις άνω

όπερ, ουρανόθεν επέμφθη εν χορδές και οργάνω.

Ελληνικός το τόπος, κι εκ περισσεύματος καρδίας

ποιητικώ το τρόπω κι εκ του μηδενός

με γεγωνυία τη φωνή έκραξε ο Θεός

αλήλυθεν η ώρα, αυτή της αληθείας.

Κι ονόμασε αυτόν, ομφαλόν της γης

κατά ξηράν κι επί θύραις αλός ως δώρημα τέλειον

τα μάλιστα και δη, ιδίας χερσί ως αρχιτέκτονας και κτίστης

κι αι γενεαί πάσαι περί το άφραστον θαύμα, ωσσανά εν τοις υψίστοις.

Σαν λουλούδι του κάμπου και σαν λευκό περιστέρι / έφτιαξε τόπο αγνό, σε υπερθετικό βαθμό / όλες οι γενιές, θα δοξάζουν την αλήθεια προς τα πάνω / όπου στάλθηκε από τον ουρανό με μουσική και τραγούδι. -  Ελληνικός ο τόπος, κι απ’ το περίσσευμα της καρδιά του / με ποιητικό τρόπο κι από το μηδέν / με πολύ δυνατή φωνή φώναξε ο Θεός / έφτασε η κρίσιμη στιγμή, αυτή της αλήθειας.  -  Κι ονόμασε τον τόπο αυτό ως κέντρο της γης / στην ξηρά και κοντά στη θάλασσα σαν τέλειο δώρο για πάντα /  και μάλιστα με τα ίδια του τα χέρια σαν αρχιτέκτονας και κτίστης / κι όλες οι γενιές για το ανείπωτο θαύμα, δόξα στον ύψιστο Θεό.