Κρητική διάλεκτος

Θεών Λευκό Λιοντάρι

Παναγιώτης Άγγελος

Κρητική διάλεκτος, ποιητικό μέτρο Ίαμβος

Χαμαί τση γης εξάπλωσε Θεών λευκό λιοντάρι

κανακεμένο εφώλιασε απ’ αστεριών την χέρα

αποκλαμούς δεξιά εβάσταε με το 'να του ποδάρι

τσε στα ζερβά του εκράτεε ασπίδα τσε αιθέρα.

Τα θαλερά που κουβανεί σ’ ενα βουργιάλι βάνει

ξετρέχει τα με προθυμιά καθώς ακροπατάει

πάνω σε σώπατα παλιά ψυχές που εξυγιάνει

τσε εκείνα του για να σταθεί τούτον αποζητάει.

Εφανερώνει του φωνή που ανάφκει τσε δεν σβήνει

με λόγια που αγγελόστρατα τυλίγει όλην την πλάση

τσε οι χελιδόνες πρόθυμες βαστάαν δυοσμαρίνι

θαρεύγοντας του την λαλιά μες τ’ ουρανού τα δάση.

Πάνω σε τρούλα τση αυγής υφαίνει τα φτερά του

φτιαμένα που 'ναι όλοχρυσα απ’ τσι φωνές αστράδων

βαστούνε μέσα τους γητιές τσ’ όλα τα μυστικά του

καθώς εκάμουσιν αναλαμπήν τσι περασιές κορφάδων.

Θωριά του απλώνει μονομιάς με χτύπο αντρειωμένο

τσ’ οι ροδαμοί ξεχύθηκαν στα πέρατα του κόσμου

ο ήλιος μες το στήθος του παιδί αλαφρωμένο

που κρύβει του την ομορφιά, στ’ αρώματα του δυόσμου.

Χάμαι= κάτω στο έδαφος/ Κανακεύω= καλομαθαίνω/ Αποκλαμός= βλαστάρι/ Εκράτεε= κρατούσε, Ζερβά= αριστερά/  Θαλερά= με ζωντάνια/ Βουργιάλι=υφαντό σακίδιο/ Ξετρέχω= προωθώ/ Σώπατο= ομαλό έδαφος/ Εξυγιάνει= εξαγνίζει/ Ανάφκει= ανάβει/ Αγγελόστρατα = Απόκρυφα (που έρχονται από τα ουράνια) / Βαστάαν=βαστούσαν/ Θαρεύγοντας= εμπιστεύοντας/ Τρούλα= η κορυφή/ Αστράδες= πολλά άστρα μαζί/ Γητιά= Ευχή/ Εκάμω= κάνω / Αναλαμπίζω= φεγγοβολώ/ Περασιά=το πέρασμα/ Θωριά= όψη/ Ροδαμοί= άνθη/ Αλαφρωμένο= δίχως βάρος.