Κρητική διάλεκτος

Ακάτεχο το γαλανό

Nίκος Χατζάρας

         Ρέγομαι να ροζωνάρω αντάμα με το γαλανό

         τσε να φρουκούμαι ωσάν μπαντούρα το απόι του

         διοματάρης όντε πόδε τα νέφαλα βόλι τα φέρνει ήδη
         θέτω σε νέφελο τσε λογιάζω, να κάμω ένα ταξίδι

         Αναντρανιστά είν τα έργα σου γαλανέ, τι ώριος...
         με τα υπτάμενα ωζά στη χαχαλιά σου που βαστάς
         τσε ν’ αμολέρνεις στην αργαδινή τα ζάρα
         τσε του φεγγαριού στη ρούγα, να παίζουνε τα άστρα.

         Τα όνειρα σαν παίρνεις τσε θωρείς ζαμάνια...
         αμάλαγα κάμε τα τσε στείλε τα στην τρούλα
         να τα φυλούν οι αετοί με καλιμέντο, δίχως ψεγάδι
         ώστε μια μέρα να ορδινιαστούν για το ακάτεχο.

         Ταχειά, ζάλο-ζάλο, άφτεις τον ήλιο απ’ τα ζερβά
         και κάμεις πράξη τα του ονείρατα το θεϊκό πεσκέσι
         εγούγια αν είσαι μόνο αυτό που θωρώ.

ρέγομαι: μου αρέσει / ροζωνάρω: κουβεντιάζω / αντάμα: μαζί / φρουκαούμαι: ακούω / απόι: αεράκι / μπαντούρα: φλογέρα / διοματάρης: όμορφος / όντε: όταν / πόδε: προς τα εδώ / νέφελα: νέφη / θέτω: ξαπλώνω / αναντρανιστά: ζωηρά / ώριος: ωραίος / χαχαλιά: χουφτιά / αμολέρνω: αφήνω / αργαδινή: βράδυ / ρούγα: γειτονιά / αμάλαγα: αγνά, καθαρά / τρούλα: κορυφή / καλιμέντο: προκοπή / ορδινιάζω: ετοιμάζω / ακάτεχο: ανήξερο / ταχειά: αύριο / ζάλο: βήμα / άφτω: ανάβω / ζερβά: αριστερά / πεσκέσι: δώρο / εγούδια: αλίμονο / θωρώ: κοιτάζω.